‘Ik vind het een gebrek in je opvoeding.’
Ik staarde hem aan op het koude, winderige terras. Een carrousel aan antwoorden schoot door mijn hoofd, maar ik had geen zin in welke dan ook. Dit was zo’n Tindermoment. Een moment waarop ik graag deze meneer weg had willen swipen. Het ene moment zit hij op het terras, andere moment *poefff* weg. Vrij uitzicht, zonder irritatie.
Maar nee.
Hij zat er nog steeds.
‘Dat kan je vinden ja.’
‘Nou , het is geen mening, het is een feit.’
Ik bleef hem strak aankijken. Oh my, dit is echt een heel domme meneer. En dat is helemaal niet erg, die moeten er ook zijn, jeeeeej diversiteit, maar ik wil zulke mensen gewoon echt niet in mijn buurt hebben. Want ze houden hun dommigheid nooit netjes bij zich, nee ze smeren het uit in de realiteit, trekken je er in mee, blijven aandringen en aansturen, tot ik me genoodzaakt voel heel onaardig te worden.
‘Nee. Dat is het niet.’
‘Ik weet waar ik het over heb he. Ik ben 2 jaar geleden begonnen met alles uitzoeken over dit onderwerp. Ik heb zoveel informatie op internet gevonden, echt dat wist ik ook allemaal niet. Dus het is helemaal niet erg hoor dat jij dat niet weet. Maar nu je het wel weet moet je er wel wat mee.’
Flauwe opmerkingen als ‘ik moet helemaal niets’ schoten door mijn hoofd. Waarom denken zoveel mensen dat ze deskundig zijn in een onderwerp doordat ze het op internet hebben opgezocht. dat is geen fontein van correcte informatie. Het is een algoritmisch gestuurde meningenbak. Met her en der een spoortje correcte informatie. Dat heel handig totaal verkeerd geïnterpreteerd kan worden.
‘Ik heb echt helemaal geen zin in deze discussie.’
‘Het is geen discussie, ik probeer je wat te leren. Je hoeft je helemaal niet te schamen dat je dit niet weet. Grote bedrijven manipuleren echt alles en iedereen. De waarheid wordt verstopt, daar kom je pas achter wanneer je zelf op zoek gaat. Maar dan moet je dat wel kunnen natuurlijk. Veel mensen snappen niet hoe internet werkt en waar je de goede informatie vandaan haalt. Maar ook dat is niet erg hoor, ik heb dat ook moeten leren.’
Ik ben waarlijk verbijsterd. Dus ik ben dom, ongeïnformeerd, ondeskundig en hulpbehoevend? Had hij überhaupt door hoe hij me aan het beledigen was?
Ik schoof mijn stoel van tafel en stond op. Gooide bijna mijn appelsap om. Met een bruusk gebaar greep ik het glas, dronk het leeg en zetten het net wat te hard terug op de tafel. Ik was hier te driftig voor.
‘Wat ga jij nou doen? Kan je niet tegen wat tegengas?’
Ik staarde hem strak aan terwijl in de duistere delen van mijn brein geweld een valide optie werd.
‘Ik heb het wel zo’n beetje gehad nu met dit soort stompzinnigheid. Bye.’
‘Nou ja zeg. Maar goed ook, zulke domme mensen als jij trek ik gewoon niet. Niet luisteren, allemaal achter elkaar aan lopen en maar klagen. Nou, al die ziekten en tegenslagen zijn hier naar terug te voeren. Zolang je aardappels blijft eten gaat het nooit beter worden. Als je dat maar weet.’