Er was eens… een meneer genaamd Sebastian, qua leeftijd aan de bovenste kant van de veertig, wonend in het midden van het land. Elke dag stond hij op vol weerzin over zijn leven. Waarom had hij geen mooie, leuke, aantrekkelijke vrouw? Waarom had hij geen uitgebreide populaire vriendenkring? Waarom had hij zo weinig geld? En zo weinig vrijheid? Waarom was hij niet superknap met een machtig grote piemel en een rits aan opwindende -immer geile- vriendinnen met mooie hakken en lingerie? Sebastian had een hoop te klagen.
Een paar jaar geleden was hij van carrière veranderd in de hoop dat hem dat gelukkig zou maken. Maar alhoewel hij altijd al politieagent had willen worden was de praktijk helemaal niet zo leuk. De jongensdroom viel tegen. Hij was oud, kwam niet meer goed mee, kon midden in de nacht geen rijbewijzen meer lezen en hield een achtervolging niet meer vol. Zijn ouders waren oud en ziek en hij sliep niet. Dag in, dag uit was Sebastian depressief en boos. Niet op zichzelf voor het maken van verkeerde keuzes, nee, op de wereld die hem onrecht aandeed. Hij wilde maar één ding: terug naar zijn HAVO tijd en een andere kant opgaan.
Gelukkig was daar De Wereld Die Fantasie Heette. In die online wereld was hij De Man: De Rossige Viking. Natuurlijk ging hij al jaren vreemd, maar dat bleef toch een beetje rommelen in de marge. Een net wat te fout stel, een oude overgebleven vrouw, het waren toch de restjes waar hij mee werd opgescheept. In die eerste maand van het nieuwe jaar had hij een profielensite gevonden. Hij maakte een coole profielnaam; Knightrider76, naar zijn stoere ringtone van de jaren 80 serie. En het jagen begon, dag in, dag uit probeerde hij, maar lukken deed het niet.. Tot die ene mooie dag in juli. Die bloedmooie vrouw uit zijn dromen gaf antwoord. ‘Therese, alleen al je naam is verrukkelijk, X, Een rossige viking’. Ze hapte en zijn leven kreeg weer glans.
Zijn ego schoot kilometers de lucht in. Maar als hij deze vrouw kon krijgen, dan toch zeker wel nog veel meer? Dus naast Therese was hij dag in, dag uit aan het jagen op nog meer vrouwen. Hij kopieerde zijn Rossige Viking verhaal en bij elk vrouwelijk nieuw profiel stuurde hij meteen die mail. En warempel! Na een paar maanden ving hij nog een vrouw. Weliswaar een ruime C categorie, maar toch. Ze was lekker goedgelovig. Al zijn lulverhalen over hoe ze samen naar een glorieuze toekomst gingen geloofde ze. Hij stuurde haar elke dag ‘Ik hou van jou’s’ en hartjes en ze vrat het als zoete koek. Zijn leven was eindelijk goed.
Maar weet je, als hij er nu 2 had, dan misschien toch nog wel meer! En het jagen voerde hij op. Tijdens zijn nachtdiensten, bij het opstaan, bij het slapengaan, hij zat 24/7 op de profielensite berichten te sturen en foto’s te liken. Meer, hij wilde meer. Rupsje Nooitgenoeg was hij. Hij lette wat minder goed op. Iets met hoogmoed en de onvermijdelijke val stond om de hoek op hem te wachten.
Zijn fijne vriendin Therese betrapte hem op het jagen, wat hij maandenlang had ontkend. Ze stopte de relatie. Toen ze hem vergaf ging hij gewoon verder, maar lette wat beter op. Geen openbare commentaren op de foto’s van andere vrouwen meer, maar alleen privéberichtjes. En toch… per ongeluk stuitte de slimme vriendin op een pornofilmpje waar ze zijn piemel op herkende. Ze confronteerde hem: wie was Moon en hoe vaak hadden ze seks gehad? Nee, hij kende die vrouw niet. Echt niet. Zo was hij niet. Ze geloofde hem niet, zodra hij zijn mond opendeed loog hij. Dus ze mailde de Andere Vrouw Moon. En vernam dat die C categorie mevrouw echt dacht dat hij van haar hield. Het verdriet van Moon was groot. Niet van de Eerste Vriendin, die wist al maanden wat voor type het was. Toen hij na 2 weken online chatten en videobellen tegen haar had gezegd dat hij van haar hield dacht ze niet ‘de liefde van mijn leven’, maar ‘Cluster B persoonlijkheidsstoornis’. En het standaard verhaal over zijn slechte huwelijk waar hij ‘écht elk moment mee ging stoppen’ was ook al te vaak gehoord. Eerste Vriendin zag hem als leuke afleiding, verder niets.
Geconfronteerd met zijn lompe leugens stopte Sebastian alles, betuigde uitgebreid spijt en dacht: ‘Pfewww daar ben ik goed mee weggekomen’. Zijn excuses bestonden uit ‘Ik weet niet waarom ik dat heb gedaan’, ‘Dat herinner ik me niet meer’ en lange verhalen over een slechte jeugd en daardoor een oneindige behoefte aan externe bevestiging. Hij gaf toe dat dat nooit zou veranderen, de enige manier om zijn onzekerheid te bedwingen was door aldoor om aandacht te vragen van andere vrouwen. Maar door die slechte ervaringen kon hij daar gewoon niks aan doen. Was het niet zijn verantwoordelijkheid hoeveel vrouwen hij daar pijn mee deed. Dan moesten ze hem maar niet geloven, toch? daar kon hij niets aan doen.
En toen kwam de dag waarop een vaag verhaal over verraad en vreemdgaan door een nog vagere mevrouw De Echtgenote van de meneer bereikte. Paniek sloeg toe. Hij gooide het nummer van Eerste Vriendin Therese meteen uit zijn telefoon. Want zijn huwelijk was dan wel de levende hel op aarde, hij wilde het natuurlijk niet echt stoppen. Angst en stress vraten hem op. Hij overlegde met Eerste Vriendin, die hier helemaal niet bij betrokken wilde worden. De Vage Vrouw wist haar naam en had die ook verteld aan De Echtgenote. Wat een drama’s. Vertel de waarheid, zei Therese. Nee, ik ontken alles, zei Sebastian. ‘Dat werkte bij mij ook niet, Sebastian. Liegen maakt het alleen erger.’
Gelukkig koos De Echtgenote volgens Sebastian voor het pad dat ze al jaren volhield: totale ontkenning. Haar boosheid richtte zich op de Vage Vrouw die hem verraden had. Sebastian bleef halsstarrig ontkennen Therese te kennen, die naam zei hem niets. Na anderhalf jaar liet hij Eerste Vriendin vallen als een baksteen. Maar wel nadat hij haar op het hart had gedrukt nooit wat tegen De Echtgenote te zeggen. ‘Ik ga niet liegen voor jou’ zei ze. Hij gaf aan dat Echtgenote hem geloofde, maar misschien toch aan haar wat zou vragen. ‘Gewoon negeren, niks zeggen’, zei Sebastian. ‘Nope,’ zei Therese. Nogmaals: ik ga voor jou niet liegen. Als ze me vragen stelt dan krijgt ze antwoorden. Dus als je slim bent vertel je de waarheid’. Therese mailde de Echtgenote, die nors en kortaf was. Geduldig legde ze uit hoe Sebastian eruit zag en hoe lang ze elkaar al kenden. En dat ze bepaald niet de enige was en ook niet de eerste. Vrijwel meteen appte en belde Sebastian haar. ‘Nu moet ik haar wel de waarheid vertellen’.
Anderhalf uur laten sms’te hij dat zijn huwelijk voorbij was en hij naar zijn zus ging. Zwelgend in zelfmedelijden. In de avond werd hij boos. Waarom had Therese het gehad over al die andere vrouwen? Daar ging het toch niet om? Hij had alleen verteld over een website en dat ze een paar keertjes seks hadden gehad. Een invalshoek die misschien vergiffenis had opgeleverd. Eénmalige fout, vlaag van verstandverbijstering enzo. Maar nu confronteerde Echtgenote hem met ‘de andere vrouwen’. Therese werd boos. ‘Je doet dit al jaren, dat heb je me zelf verteld. En naast mij had je Moon en al die anderen waar je op joeg. Dit was geen eenmalige fout, dit is gedrag, dit is karakter.’ En dan liet ze nog onbesproken dat ze elkaar anderhalf jaar lang elke dag eindeloos appten en elkaar elke week zagen. Niks niet afstandelijke seks die een paar keer was gebeurd.
Sebastian had de keus tussen de schuld bij zichzelf leggen, of bij haar. Hij probeerde het laatste. Dat resulteerde in grote ruzie en zijn terugkrabbelen. Hij wilde haar toch echt niet kwijt. En hoopte hard dat Echtgenote hem toch zou vergeven. Dan had hij alles weer terug. En kwam alles eindelijk goed.
Haha.